شکست سکوت !!!!!!
خاطرم هست که سال قبل و از اوایل سال 93 در سطحی عملیاتی و وسیع وارد کارزار مطالبات صنفی شدم و با دوستانی که درد صنفی داشتند تیمی قدرتمند ساختیم و همراه هم و همراه و همصدای پرستاران ابتدا با درخواست از منتخبین خود که در سازمان نظام پرستاری بودند راه را آغاز کردیم. البته همزمان با نوشتن نامه هایی و به رئیس جمهور محترم و نیز ارسال شکایااتی به دیوان عدالت اداری و کمیسیون اصل نود و نوشتن نامه های بسیار به کلیه ی مراجع ذی صلاح خواستار آغازاصلاح سیستم ناعادلانه ی درمان و بهداشت شدیم . در این راستا از سازمان صنفی خود انتظار داشتیم که پرچم دار این مطالبه گری باشد و برای این رهبری با رئیس کل سازمان بارها تماس گرفتیم.
این اقدامات همه و همه پیش از هر اقدام عملیاتی صورت پذیرفت و در این راستا تنها کسی که هم صدای پرستاری بود و همراه ماشد شخصی شریف بود که چوب تنبیه فعالیت صنفی به اسلامشهر تبعیدش کرده بود.
از شرح ماوقع که بگذریم اصلیترین عامل این جنبش وجود دید سلطه طلب و خود محور بر سیستم درمان و بهداشت و عدم توجه به خواسته های پرستاران بوده و در واقع طرف مقابل مطالبات وزارت بهداشت بوده است.
اما وقتی این مطالبه گری آغاز شد نهاد صنفی که از همراهی و رهبری این جنبش که هنوز به هیچ تجمعی نرسیده بود خود داری کرد. خود اینجانب با جناب میرزابیگی تماس گرفتم و گفتم که پرستاری در حال تحرک است و شما کاش این جمع را رهبری کنید.
حتی به ایشان گفتم پرستاران می خواهند در یک حرکت نمادین تجدید میثاق با آرمانهای اما راحل و نظام جمهوری اسلامی ایران را داشته باشند . ایشان فرمودند که بی مناسبت است و ما گفتیم هفته ی بسیج موقعیت مناسبی است اما .....
بگذریم از ریز مسائل که در صورت لزوم شرح داده خواهد شد. لذا پرستاری با برگزاری اولین تجمع که مقابل خانه ی ملت بود نه تنها سازمان صنفی را همراه خود ندید بلکه سازمان درست مقابل ما پرستاران قرار گرفت.
ما از روسای سازمان صنفی خود و از اعضای محترم شورای عالی انتظار داشتیم که اگر با روشها مخالفند در همان جمع نه به عنوان موافق، بلکه به عنوان منتخبین صنفی حضور داشته و به بررسی خواسته ها و اعلام مواضع سازمان و اطلاع رسانی اقدامات انجام شده و دلایل اقدامات انجام نشده بپردازند که در تمام زمان این جنبش چنین چشمانی به در انتظار دوخته ماند.
حتی رهبران صنفی به خود زحمت ندادند پرستاران را و نمایندگان پرستاران را دعوت کنند و علت نارضایتی را جویا شوند.
همه ی کسانی که در شورای عالی قبلی و قبلتر حضور داشتند شاهدند که هیاتها . و شورای عالی عملا روی تصمیمات یک نفر می چرخید و کسی نظری نمی توانست که داشته باشد و بر این مدعا سند بسیار موجود است.
تک صدایی و نشنیدن و ندیدن خواسته های جامعه ی پرستاری و دشمن انگاری تشکلهایی چون خانه ی پرستاری وانجمن پرستاری و ....به وضوح در دوره های قبل موج می زد.عملکردها باعث گریختن پرستاران از نظام صنفی و عدم حمایت از ان شده بود.
اخیرا نوشته ای از قلمی دیگر با نام یکی از اعضای شورای عالی منتشر شده است که قطعا هر خواننده ای به راحتی می تواند هدف آن را که ایجاد انشقاق و اختلاف در پرستاری است را بفهمد.
اما اگر در کارنامه ی درخشان دوازده ساله ی این سازمان عریض و طویل کاسبیهای شکست خورده از پروژه ی ایمان مشهد تا سپهر و ارومیه و ... را کنار بگذاریم در دایره ی صنف تنها به دو قانون غیر اجرایی بهره وری و تعرفه گذاری می رسیم.
همان زمان پیگیری تصویب قانون بهره وری در سال 88 بنده با جناب میرزابیگی که روزهای چهار شنبه جوابگوی پرستاران بودن تماس گرفته و گفتم الان که جو مجلس و دولت آماده است جای بهره وری شما قانون مشاغل سخت و زیان آور را که از اسلها قبل موجود است اجرایی کنید. در این قانون ساعت کار روزی 6 ساعت و هفته ای 36 ساعت تعریف شده است و البته شیفتهای غیر متعارف را هم یا حذف کنید یا طبق همین قانون مشاغل سخت بل 40 درصد اضافه محاسبه نمایید. (که تقریبا همان 1/5 برابر می شود) ضمنا طبق همین قانون ساعات اضافه کاری باید 40 درصد بیشتر از ساعات موظفی پرداخت گردد و مرخصی از سالی یک هفته تا چهار هفته بیشتر از مشاغل عادی است .
بازنشستگی نیز با بیست سال کار می باشد . اما ایشان گوششان بدهکار نبود.
نهایتا قانونی مصوب شد که در آن نوشته دولت می تواند ........ و همه میبینیم که عصرها همان یک برابر محاسبه می شود و امروزه سر محاسبه ی موظف و غیر موظف و ...چقدر ماجرا داریم و عملا قانون بهره وری کنار گذاشته شده است.
اما قانون تعرفه گذاری هم که از سال 86 مصوب شده نیازی به توضیح ندارد. همه در جریان هستیم و هستید.
خود قانون سازمان را با دید باز بخوانیم همه چیز دستگیرمان می گردد. در اختیارات سازمان نظام پرستاری همه چیز به مشورت وهمکاری ختم می شود.و تنها مورد صدور کارت برای اعضا را اختیار تام دارد. لطفا به قانون نظام پزشکی مراجعه نموده و اختیارات را مقایسه کنید و ببینید که سازمانی با این اختیارات نظام پرستاری چه دردی را درمان می کند؟
تنها مورد اینکه این سازمان می تواند و می توانست از تواناییهای بالقوه ی پرستاری کمک بگیرد و در راه اعتلای صنف قدم بردارد که چنین اقداماتی انجام نشده است .
اما چگونه است که یک عضو شورای عالی که 12 سال هم عضو بوده ، بعد از 45 روز انتظار دارد که چه اتفاق شاقی افتاده باشد؟
آیا اظهار نظراتی این چنینی خیانت به پرستاری وآرمانهای پرستاری نیست؟ به فرض که 12 سال قبل همه چیز عالی بوده است پس چرا پرستاران همه ناراضی و افسرده اند؟
در شهر همین برادر گرامیمان یک سوپر وایزر را همراهان بیماری کتک زدند و از خونریزی داخلی فوت کرد، پرستاری را نابینا کردند، پرستارانی پارسال در آتش آمبولانس دو مورد سوختند ، پرستاری دوسابل قبل با لگد جراح در اتاق عمل دچار آسیب شکمی شد که نهایتا هم مجبورشش کردند عذر خواهی کند، مدام از پرستاران پول تجهیزات گم شده و بیماران فرار کرده را گرفتند و .... هیچ کس متوجه نشد. هیچ رسانه ای ، هیچ وجدان بیداری ، هیچ نماینده ی صنفی یا شورای عالی و هیچ رئیس کل سازمانی متوجه نشد .
قطعا تنها رمز موفقیت سازمان در پیشبرد اهداف می تواند اتحاد جامعه ی پرستاری باشد چرا که طراحان این سازمان قدرتی برایش ایجاد نکرده اند و تنها مغازه ای برای کاسبی باز شده است. اما این افراد که امروزه داعیه ی گل وبلبل و باغ و بستان بودن پرستاری وسازمان صنفی در دوازده سال قبل را دارند بگویند کدام پرستار از اوضاع کنونی راضی است؟
کدام عملکرد درخشان را می توانند شاخص کنند؟ اگر به عملکردشان ایمان دارند من محمود عمیدی پرستار بالین کار ، بدون هیچ ادعایی به یک مناظره با حضور آزاد همکاران دعوتشان میکنم.
اینکه عملکردهایی بوده قطعا کسی انکار نمی کند اما امروزه طی یک فرایند انتخاباتی و با تمام اعمال زورها و نفوذها و نظرها و قدرتها ، افرادی کنار رفتند و افرادی بالا امدند. یاد بگیریم که به احترام حق انتخاب رای دهندگان منتظر عملکرد تیم جدید باشیم و در تمام لحظات در کنارشان برای نقد منصفانه در ابتدا و حمایت تمام قد از صنفمان باشیم.
این رخت بر تن هیچ کس نمی ماند و تنها عملکرد است که باقی خواهد ماند. کسانی که پشت پرده ی این اختلاف انگیزیها هستند و حتی چهره ی مارا نزد وزیر و سردمداران نظان تخریب می کنند و افرادی رادیکال و تند رو معرفی می شویم بدانند که گر پرده بر افتد ما مانیم و ایشان نه!
اگر نمی ترسند یک بار دیگر تلاشی مجدد در ایجاد اختلاف کنند تا تمام اسناد خیانتها را در معرض رویت همگان قرار دهیم و آن روز دیگر نباید از ما شاکی باشند که می بایست به عملکرد خود و به عدم پذیرش حق و حقیقت و حقوق پرستارانی که شب وروز بر بالین بیمار از جانشان مایه می گذارند ، جوابگو باشند.
بیدار شوید و بپذیرید که پرستار حق دارد ، حق خود را دانسته و حقش را خواهد گرفت ....
به امید حق
محمود عمیدی
پرستار
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
